اعترافات یک درخت

یه وبلاگیو میخوندم در سالهاى دور(خیلی دور،خیلییی خیلییی دور) که یه دختر از عشقش مینوشت..آقا یه روز یهو دیدیم تم وبلاگ سیاه شد و نویسنده اسمش شد مصطفی و گفت این دختر مرده و من عشقشم و فلان مکان مراسمشه و ... خیلی هم بازدید داشت .. بلاگراى معروفم میخوندنش ، یکى جدى جدى رفت واسش حلوا پخت ،همه ناراحت بودن .. تا اینکه اومد گفت دروغ گفتم من نمردم :| هیچوقت نفهمیدم چی شد یهو :|

سلام 

بعد از مدتها خاموشی 

ابتدا تبریک میگم به شما و یلدا خانوم.

ایشالا در کنار هم خوشبخت بشین  🙏

+

اما بعد

با توجه به عنوان فقط یه چیز :

این دنیا کلاً دنیای داستانهای باور نکردنی است.

این دنیا ، نه فقط دنیای وبلاگ نویسی و مجازی.

هار هار هار :دی چقد خندیدم :دی

تو زمان سفر نکرین و شاخ در نیوردین ولی اینقدر حواستون به تک تک ثانیه های دوری و عشق و رسیدن بود و با اهمیت و با غیرت نوشتیشون که باعث میشه ادم واقعی ندونش.چون معمولا ادما به دورورشون و اتااقتی که اره تو لحظات کدر و بی رنگ زنگیشون میفته یا حتی لحظات شاد!بی توجهن.تو فکر گذر کردنشونن.برای همین احتمالا این فکر نا ب جا رو کردن راجبتون.

اقا ما ک کیفور میشیم با اووکادو و یلدا.بقیه رو هم کار نداریم :دی

:)

در مورد وبلاگ شما که خیلی وقته میخونم و خیلی وقتا خاموش که هیچوقت همیچین تصوری نداشتم ولی یه وبلاگ دیگه میخونم تو یه سرور دیگه که واقعا خیلی شبیه رمانه بیشتر تا روزانه نویسی و همیشه میگم یه روز میاد میگه که تمام شخصیت هاش زائیده ی ذهن خیالیش بودن:)))

هرچند که خب هر داستانی هم از واقعیتی منشا گرفته...