اعترافات یک درخت

از اعماق قلبم از ادم های دیکتاتور متنفرم 

شاید بی انصافی باشه ولی انقد از این ادم های دیکتاتور آسیب دیدم و از زندگی منع شدم ک جز نفرت و خشم حس دیگه ای حتی ترحم نمی تونم بهشون داشته باشم

چقد جالب بود نوشته اتون.

امیدوارم که قبول بشن من هم براشون دعا میکنم، در واقع تنها کاریه که از دستم برمیاد.

ولی خب تنهایی با ویلچر برای دانشگاه سخته...

مگه این که دانشگاه ساختمانش واسه ویلچر هم مناسب باشه...

دبیر زبانمون استاد دانشگاه هم بود ، میگفت که یه دانشجو بوده مثل اوشون منتها کلا دو یا سه ماه تونست بیاد دانشگاه ، اونم هر دفعه پدر یا برادرش یا در مواقع نابود پسرا کمکش میکردن تا از پله ها بره بالا... سخت شون بوده...

اینکه اجازه بدن بره شهر دیگه خیلی سخته ولی هدفش قبولی اونجا باشه که دانشگاه صنعتی قبول بشه ایشالا.

فکر کنم همون با مشت کوبیدن توی دماغش بهترین راه باشه -_- یه جوری که مغزش هم بترکه تموم شه -_- دیوونه شدن مردم :| بچه خودش مشکل پیدا کرده کم اذیت نیست، حالا انگیزه زندگی و درس هم که داره، دیگه چی می‌خوان از خدا :| بدتر اذیتش می‌کنه که چی :| چشونه اینا. -_- 

نمیدونم دیگه والا...

اه چه غم انگیز و با انگیزه! :)

امیدوارم محبوبه موفق بشه و مطمئنم وقتی داره واسش تلاش میکنه بهش میرسه

کاش باباش وقتی قبولی دخترش رو دید متحول بشه 

عمیقا امیدوارم.. 

نمیتونه مجازی درس بخونه؟؟؟

میدونین مشکل اینجاست که رسیدن به دانشگاه با ویلچر سخته. در واقع مشکل تردد داخل دانشگاه نیست، مشکل رسیدن از خونه به دانشگاهه.مگر اینکه پدرش هرروز برسونتش و برش گردونه و مشکل صنعتی دور بودنش از شهر و نامناسب بودن سرویسهای دانشگاهه. وگرنه نفس داستان مشکل نداره. البته اپشن بعدی ای که وجود داره صنعتی رفتن و خوابگاه گرفتنه. هرهفته هم میتونن بیان دنبالش و ببرنش خونه. خلاصه بااینکه داستان با پدر دیکتاتورش سخته ولی شاید نشدنی نباشه

یه چیزی رو از طرف من بهش بگو؛

مهم نیست کجا مدرک میگیری... حتی مهم نیستکه مدرک بگیری.

مهم اینه کارو.بلد باشی... و الان دنیای اینترنته... و کی میخواد جلوشو بگیره که نذاره از اینترنت یاد بگیره؟

برنامه نویسی هم چیزیه که به نظرم هم آموزشش و هم کارش رو میتونه با نت پیش ببره.

بهش بگو دنیا عوض شده... دیواری وجود نداره دیگه... نترس:) 

می‌دونید یاد چی افتادم؟

راهنمایی که بودم یه دختر دبیرستانی توی مدرسه‌ی بغلی‌امون بود که فکر کنم ام اس داشت

به مرور فلج شده بود و دیگه کلا نمی‌تونست راه بره. باباش هر روز با ویلچر می‌آوردش مدرسه. بغلش می‌کرد، از پله‌ها بالا می‌بردش، مینشوندش رو صندلی‌. برگشتنی هم همین طور. تا اینکه سال اخر دیگه کلا نیومد. کلا نتونست درس بخونه. ولی باباش هر از گاهی می‌آوردش که به دوستاش سر بزنه...

ان شاءااله شما که قدم برداشتید و به سمت هدف حرکت کردین خدا خودش هوای بندش رو داره:)

اگر به صلاحش باشه حتما خدا خودش براش درست میکنه که بره.

امیدوارم هم کنکور قبول بشه هم پدرش موافقت کنه. تا شما بیاین توی وبتون بنویسید که موفق شده.

منم دعا می کنم بهترین اتفاقا براش رقم بخوره و همیشه شاد و خوشحال باشه

+ امان ازین پدرا

امان

خدای محبوبه که یلدارو سر راهش قرار داد که تا اینجا بیاد ان شاالله اونم درست میکنه..

اون دختر حتی بعید میدونسته دیپلم بگیره و الان رویای شریف داره امیدوارم بتونه

خدا خیرتون بشه که بانی خیر شدین که اون توی مسیری که دوست داره بیوفته چون امکانش زیاده که تا آخر عمر گوشه‌ی یه اتاق تنها بمونه و به هیچ آرزویی نرسه

اصلا میشه گفت خدا شما رو سر راهش قرار داده تا کمکش کنید

فقط امیدوارم وقتی قبول شد پدرش توی عمل انجام شده قرار بگیره و موافقت کنه

شاید باید بگردیم دنبال نمونه های مشابه. ببینیم بقیه چیکار کردن و چجوری تونستن.

+یکم دور شدن از خونه ممکنه کارشو سخت تر کنه ولی بنظرم ترکیب صنعتی و خوابگاه میتونه ترکیب خوب و مفیدی باشه براش.

بیشتر باید برای پدرش دعا کرد که به جای از بین بردن غم‌های دخترش، بهش اضافه هم می‌کنه حتی...

سلام

نمیدونم چرا ولی از روزی که اینجا رو پیدا کردم و خوندم شما و همسرتون منو یاد پونه و آرش میندازین.

خدا حافظ و نگهدار هردوی شما و توراهی باشه ...و روح اون بچه ها شاد

خدا خیرتون بده که دانش خودتون رو از بقیه دریغ نمیکنید

خدا خیرتون بده که نور امیدی به قلبی می‌تابونید.

دیکتاتورها قبل از هر کسی به خودشون ظلم می‌کنن، کاش ایشون یه تلنگری، چیزی بهش بخوره تا متوجه بشه که نباید بیش از این به خودش ظلم کنه...

چقدر خوب! چقدر خوب! عجب حرکت تمیزی، این امیدبخشیدن به زندگی آدم‌ها واقعا جذابه، شما هم که عندِ جذابیت :)))

سلام...جقدر کار خوبی می کنید...حتما پدر و مادر خوبی میشید...

دوست من از سه سالگی از کمر به پایین فلج شد...اون موقع تب کرده بود و آمپول اشتباهی بهش زده بودن که فلج شد...لیسانس ارتباطات گرفت...واقعا هم روابط عمومیش عالیه...رانندگی می کنه...یک شرکت هم برای خودش زده و روی پای خودش وایستاده...

دیدم بعضی خوانندگان عزیز تو کامنتشون از سختی رفتن به دانشگاه با ویلچر نوشتند...خواستم بگم خیلی هم سخت نیست و آدمای خوب خیلی سریع دوستایی پیدا می کنند که کمکشون می کنند...

ایشالا یه نتیجه عالی میگیره...براش آرزوی موفقیت می کنم و برای شما و همسر و دخترتون آرزوی سلامتی 

اولین بار بود که براتون کامنت گذاشتم...ولی خیلی وقته میخونمتون...

سلام و درود آوکادوی عزیز 

آقا چرا میخای دردسر برا خودت بخری و با مشت بکوبی توی دماغش ! 😁

ولش کن ، اینجور آدمهای احمق رو خدا زده ک بهشون عقل درست و حسابی نداده !

خدا خیر بده ب یلدا خانوم عزیز و امیدوار ک زحماتش ب بار ثمر بشینه و قبول شدن اون دختر معصوم رو شاهد باشه ک شیرین‌ترین پاداش برای اینگونه اعمال خیر خواهانه ست ! 

چقدر دلم برای محبوبه ها میگیره:(

نمیدونم چطور میشه ولی کاش بشه خود محبوبه بتونه با پدرش صحبت کنه و قانعش کنه.

سلام🙋‍♀️

من تجربه رودررویی با آدم دیکتاتور روداشتم وراستش رو بگم؟تنهاراهش 

جنگیدنه وتمام!

این محبوبه‌ی عزیز باید هرطور که شده به هر روشی خودش روآماده

کنه برای بحث وجدل وحتی فراتر 

اما درآخر برای خواسته‌اش بجنگه وکوتاه نیاد:)مگه الکیه اییین همه تلاش کنی وبعد

نزارن بری؟

_واینکه چقدرخوبه دست یک نفرو میگیرید وآینده‌اشو میسازید🌸

من کاری به ارتباط دوستانه مشت شما و دماغ ایشون ندارم.

اومدم بگم آهنگ درخت که تو صفحه درباره‌ آووکادو گذاشتی خیلی خوب بود.

بیش از 5 دفعه گوش دادم.

هم غمگینم که می‌بینم آدم‌هایی مثل پدر محبوبه هنوز خیلی زیاد هستن و قدرت و اختیار دستشونه، هم خوشحالم که آدم‌های خوبی مثل شما هنوز توی این دنیا هست که شعله‌های امید رو روشن نگه داره.

من فکر می‌کنم فعلا بهتره محبوبه روی تلاشش تمرکز کنه. اگه تونست همون دانشگاه شریف رو هم انتخاب کنه هر جا به مشکل برخورد با توجه به شرایطش می‌تونه مهمان یا انتقالی بگیره شهر خودشون.

در رابطه با پدرش هیچ راهی وجود نداره جز ایستادن جلوی خواسته‌ها و تفکرات اشتباهش. باید آدم‌های دیگه هم اشتباه بودن این فکر و ناحق بودن این تصمیم رو به پدرش گوشزد کنن و به مرور به محبوبه قدرت بدن تا مسیر زندگیش رو خودش طی کنه. من که بدنم سالمه و یه روزی پر از شور و انگیزه بودم با ستم پدری شبیه به ایشون به سختی تونستم تحصیلات دانشگاهی رو ادامه بدم و امروز خسته و با ته مونده‌ی امیدم دارم به زندگی ادامه میدم، خدا پشت و پناه محبوبه باشه.

متاسفانه بسیار محبوبه ها هستند و خیلی کم و ناچیز به تعداد شما. مشت به دماغ چاره نیست، تلنگر به تفکر آدمهای ترسناک این مملکت باید زده شود. آن هم توسط کسانی که این ذهن ها تا کنون توسط آن ها گروگان گیری شده است. که بعید به نظر می رسد

براش دعا می کنم حتما

سلام

محبوبه کنکور داد؟ 

راضی بود؟

از ته دلم آرزوی قبولی و موفقیت می کنم براش، مطمئنم با جدیت و پشتکاری که داره نه در کنکور که صرفا یک شوی روزانه ست، در زندگی ش هم موفق هستش

چه شرایط سختی داشته

آوو کادو

سلام

حاجی حاجی مکه؟

بیاین بگین برای محبوبه چه کردین؟ بالاخره توی مسیر قرار گرفت یا...؟

سلام اووکادوی عزیز 

وضعیت چجور پیش رفت؟ 

این داستان واقعی بود؟

هر کسی به سبک خودش دیکتاتوره، صرفا دیکتاتور باسیاست تر و دیکتاتور ساده لوح تر داریم، بعنوان یه پدر حقش برای نحوۀ حمایت از فرزندش محفوظه حتی اگه مثلا شما دلت بخواد با مشت بزنی تو صورتش و این حق رو هیشکی نمیتونه بگیره، این از بحث حقوقی لیکن بعنوان راهکار بعنوان یک جامعه ستیز پیشنهاد میدم بجای مشت زدن با دیلم زانوش ُخرد کنی که یه مدت خودش هم بشینه رو ویلچر و بیگ پیکچرش تبدیل به امریکن شات بشه، ممنونم که کامنت زیبای مرا مطالعه کردید درود

چرا نمینویسید؟

دارم به این فکر میکنم که نهال کوچولو بدنیا اومده  و الان آووکادو پدر شده  یلدا مادر شده ....و چقدر زیباست ....

دیگه دیواری وجود نداره نباید نگران بود