کاش می توانستم فحش بدهم. تمام بچه ها فحش بلد بودند ،خیلی دلم می خواست این کلمه های جادویی از دهانم بیرون بیایند ولی حیف...آن وقتها دقیقا درک نمی کردم که چرا اینهمه از فحش دادن خوشم می آید، ولی به نوعی احساس می کردم که فحش دادن یکی از بهترین راههای گرفتن انتقام است ، برای فحش دادن لازم نیست زور داشته باشی ، بزرگتر یا قوی تر باشی ، فقط کافیست بتوانی حرف بزنی ، دهانت را باز کنی و هر چیزی که طرف را عصبانی میکند بگویی. این کلمه ها خودشان قدرت دارند ، اگر درست و به موقع بگویی ، او را تا سرحد مرگ می چزاند . دیگر احتیاجی به خرابکاری نیست . اصلا انگار فحش را برای آدم های ضعیف مثل من ساخته اند...
پدرِ آن دیگری/پری نوش صنیعی/نشر روزبهان
