تا بخواهی جان دارد
دوشنبه, ۱۱ اسفند ۱۳۹۳، ۱۱:۱۱ ب.ظ
بی بی های ما پای دار قالی حرفهایی می زدند... می گفتند تار و پودی که زن آبستن و زائو ابزار زده باشد، شل و وارفته است. فرشی که پیرزن بافته باشد، گرم است و به درد خواب زمستان می خورد. فرش دختر مجرد تیز رنگ است و تند و چشم را می زند. اما همان ها می گفتند که امان از قالی نوعروس و دختر عاشق. نقشش هزار راه می برد آدم را ...نقشش غلط است؛ مرغش سر می کند توی گل و گلش میرود زیر بال و پر مرغ، اما عوض ش تا بخواهی جان دارد ...
قِیدار
رضا_امیرخانی
انتشارات_افق
۹۳/۱۲/۱۱