بیایید مجازی زندگی کنیم!
پنجشنبه, ۱۳ خرداد ۱۳۹۵، ۰۴:۱۱ ب.ظ
قدم زدن سریعِ من در خیابان های شلوغ و نگاهِ بی مکث به اطراف باعث شد این چند خط از ذهنم بیرون بریزند... میوه فروشی که میوه های درشت را بر روی کوچک تر ها قرار می دهد... مادری که با یک دست گوشی اش را گرفته و با دست دیگر بازوی دختر کوچکچش؛ اما دغدغه های عروسکِ دخترک در تلگرام گم می شود... نگاه های تیزِ پسری با شلوارِ گِت دار به دختران شهر و کارت کوچکی که در دستانش تاب می دهد... ماشین ها که با هم مسابقه می دهند هم در سرعت و هم در قیمت... ته سیگاری که در پیاده رو جان می دهد... این گفته ها و نگفته ها باعث شد دلم برای دنیای مجازی تنگ شود... دنیایی که اغلب در آن رویِ خوبِ خود را نشان می دهیم...
۹۵/۰۳/۱۳