اعترافات یک درخت

وقتی تو نباشی دنیا کوچک می شود به قدر یک نقطه ... وقتی چشمانِ من، تورا نبیند، از لای پرده ها، دیوِ شیطانی خُرناس می کشد و نقشه ها دارد برای خوردنِ من ... آن زمان دنیا تنگ می شود، دلـَم می گیرد، می ترسم و گریه می کنم. تو که نیستی، انگار که کسی پشتی صندلی ام را برداشته باشد؛ شانه هایم سنگین می شوند و دستانم تاب می خورند دورِ تنم ... دیوِ سیاه از خانه ی کودکیم برمی گردد و قاشق قاشق توی دلم را خالی می کند. تو را که نبینم ... نمی شود ...