اعترافات یک درخت

سلام به نظرم این خوبه که با هم مینویسید.

من شخصا فکر می‌کنم تعدد نویسنده‌های یک وبلاگ باعث می‌شه یک رنگی اون وبلاگ از بین بره. هر چند که اون دو نفر زن و شوهر باشن و از هر نظر با هم هماهنگی داشته باشن. آزادی نویسنده گاهی زیر سوال می‌ره و مشکلات دیگه.  من ترجیح می‌دم یلدا رو در یک وبلاگ مستقل بخونم، در کمال احترام به شما:)

سلام به نظرم بمونید همینجا :)

با هم بنویسید

من دیگه اینجا رو مختص جناب آواکادو نمیدونم

اینجا رو وب یک زوج دوستداشتنی بیان میدونم

من با هر دو صورتش موافقم! :))

فقط در هر دو صورتش بنویسید دوتاتون و ستاره‌تون خاموش نباشه خلاصه!

با این تعداد مطلب ماهانه

بود و نبودِ وبلاگ تفاوتی نداره

من میگم مستقل باشید و بلاگ خودتونو تاسیس کنید . ما عادت کردیم میایم اینجا آووکادو برامون بنویسه 😅

امم خوبه جدا شی،ولی حسم میگه اووکادو بعد جدا شدنت از همینیم هست کم رنگ تر بشه😅

سلام. لطفا در یک وبلاگ جداگانه بنویسید :)

قشنگه با هم نوشتن ولی بنظرم وقتی وبلاگ برای خودتون باشه بیشتر حواستون بهش هست و براتون مهم تر میشه. نمیدونم ولی خوبه جدا بشه وبلاگ ها یا نه.

منم فک میکنم بودن شما کنار همدیگه اینجا رو شبیه خونه کرده. من هربار میام اینجا حس میکنم مهمون خونتون شدم :)

جدا نوشتن هم مزیت های خودشو داره البته ولی من ترجیح میدم همراه سیر زندگی آووکادو یلدا رو ببینم... سیر پرفراز و نشیب از چالش های مجردی و فراق و بعد روزهای شیرین وصل و یلدایی که به داستان کتاب قصه قدیمی‌م اضافه شد.

راوی دوم، داستان رو از منظر خودش تعریف میکنه... یه زاویه جدید! و نگاه یلدا گاهی نکته‌های ظریفی رو اضافه میکنه که از چشم دور مونده بود و گاهی هم باورهای غلط خواننده رو هرَس میکنه و نرم نرمک به این روایت دلنشین قوام میده.

و حالا روزهای جنگیدن دونفره و عشقی که قد میکشه و ریشه میکنه و شاید همین روزا مژده میوه‌ش برسه :)

من میگم بمون و اینجا ادامه بده :) اینجا یه خونه‌س چیزی فراتر از وبلاگ!

نظر منم اینه که شمارو تو یه جای دیگه دنبال کنیم :-) البته که هرجا بنویسی ما میخونیم 

به نظر من وبلاگ مستقل می‌تونه بهتر باشه. این‌طوری می‌تونی بفهمی کی واقعا تو رو دنبال می‌کنه و اگر کسی تو رو می‌خونه صرفا به خاطر دنبال کردن آواکادو نیست. منظورم این نیست که دنبال مچ‌گیری بری. صد در صد نه! اما شاید بشه اسمش رو "کمی شفاف‌سازی" گذاشت. 

در کل هم نوشتن توی وبلاگِ "اعترافات یک درخت" جذابه؛ هم وبلاگ مستقل داشتن. دل خودت چی می‌گه؟

بمونین!

هر طور که خودتون راحت تر هستید.

یه تصمیم خونوادگیه :))

نه نابود که نکردی ، اینجا ( کلا توی وبلاگ‌ها )عادت به چند ادمینی نداریم . شاید مشکل از ماست :)

باید ببینی چی اینجا تو رو به خودش جذب کرده؟

۱. صرفا نوشتن احساساتت

۲. خونده شدن و بازخورد گرفتن

اگه صرفا برات جالبه بنویسی برو یه وب دیگه بزن. اما اگه دلت میخواد خونده بشی و دوست داری کامنت داشته باشی همینجا بنویس! من وقتی وبلاگمو جا به جا کردم دو سوم فالوورام کم شدن و تعداد کامنتا از چهل پنجاه تا اومد روی ده دوازده تا. با اینکه خودم بودم و هیچی عوض نشده بود، اما فالوورا دنبالم نیومدن. از اون طرف هم همسرم یه مدت وب منو میخوند و هیجان پیدا کرد که بلاگر بشه، از اول وب جداگونه زد، اما چون تعداد خواننده‌هاش خیلی کم بود تمایلشو به نوشتن از دست داد!

نمیگم صرفا برای کامنت مینویسیم، نه. اما اعتراف میکنم که کامنت بزرگترین انگیزه دهنده‌س. این وبلاگ چندین ساله پرورش داده شده، آبیاری شده، هرس شده تا نتیجه‌ش شده این درخت تنومند. اگه میخوای جدا بشی باید آمادگیشو داشته باشی که مخاطبینت خیلی خیلی کم باشن. چون باید از اول شروع کنی به کاشت و مراقبت و اینا... باید بری صدتا وب بخونی تا ده نفر بخوننت، صدتا کامنت بذاری تا دو نفر کامنت بذارن. مث سرمایه‌گذاری میمونه که اولش باید چند سال حسابی زحمت بکشی تا بتونی یه پولی در بیاری و بعد بشینی تو خونه سودش رو بریزن به حسابت. اینجا به سود رسیده‌، مخاطباشو پیدا کرده. اگه میتونی مقایسه نکنی و اگه دلت کامنت نمیخواد، جدا شو :)

سلام

من خیلی ارتباط آووکادو و اعترافات درخت رو نمیدونم

گمونم خود اووکادو هم خوش یه برند باشه تو وبلاگهای بیان..چون قبل از غیبت صغری ایی که در وبلاگ نویسی داشتم یادمه پرطرفدار بود

پس:

توصیه میکنم همینجا بنویسید

چون من ترجیح میدم  به یه وبلاگ سر بزنم نه دو تا

همین پروسه ی انتخاب قالب و سبک نوشتن و عکس و موزیک و این حواشی برای یه بلاگر خیلی جذابه، تجربه ش کن یلدا :) 

من به نظرم خوبه آدما به هم فضای شخصی بدن ، یه فضایی که فرد مقابل کاملا بتونه روش مسلط باشه ، براش تصمیم بگیره ، براش برنامه ریزی کنه .. چه تو دنیای واقعی ، چه تو دنیای مجازی .. به نظرم به خودت و آووکادو فضا بده یلدا جان .. من به شخصه تو خونه دوس دارم گاهى همسرم اصلا کاریم نداشته باشه ، یه وقتایی دوس ندارم کتابی که میخونمو ازم بخواد که براش بخونم ، حرفایی که با مامانم زدم رو بعضی روزا دوس ندارم تعریف کنم و دوس دارم این فضا رو به صورت شخصی داشته باشم و همسرمم اینو کاملا درک میکنه .. این فضا رو منم بهش میدم .. اینجورى تایمی که با هم به اشتراک میذاریم و وقت و حرفایی که بینمون رد و بدل میشه دلنشین تره و احساس اسیری به آدم دست نمیده .. این حس که همه چیتو مجبورى با یکی شریک شی و هرجا بری طرف مقابلتم باشه .. حتى اگه خیلی هم به هم علاقه داشته باشن آدما ، بازم به فضای شخصی نیازمندن :)

من بهتون پیشنهاد میکنم نه تنها وبلاگ جدا داشته باشین، بلکه برای خوندن وبلاگ همدیگه از هم اجازه بگیرین و سوال کنین :)

بازم بهترین و دقیق ترین تصمیم گیرنده خودت و آووکادویی زیبا 🍃

بع نظرم فضای شخصی مختص به خودتو داشته باشی هم تو راحت تری هم ما

بع نظرم فضای شخصی مختص به خودتو داشته باشی هم تو راحت تری هم ما

من به شخصه موافق صفحه مشترک یه زوج نیستم. دلیلم حفظ حریم شخصی دو طرفه 

واااای من که ذوق مرگ‌شدم از تعریفت :)

میدونی یلدای عزیزم... اگر تو نبودی این قصه اینقدر واقعی از آب درنمیومد. شاید شبیه غرغرهای یه پسر افسرده (در مجردی) و شکایت‌های یه مردِ کم آورده (توی متاهلی) کم ارزش جلوه می‌کرد. نوشته‌های تو نشون داد که بهم رسیدن و شروع عشق برای هردوطرف باید قیمتی باشه. شاید با توجه به پیش زمینه ای که از سفرهای خارجی آووکادو داشتیم بعضیامون فکر می‌کردیم اون یه بچه پولدار بی درده که حالا عشقشو پیدا کرده و باهم میریزن و میپاشن و تخته گاز میرن تا ته خوشبختی و این ماییم که پول و موقعیت نداشتن، باعث شده نفهمیم عشق یعنی چی!

آووکادو از چاله چوله‌های جاده می‌نوشت و تو از دلخستگی‌های مسیر... این‌ها نشون می‌داد مسیرتون مشترکه و همون عشقیه که شروع شده بود اما نه سهل و ساده که خیلیامون تو رویاها میبینیم... آووکادو از ایثارهای تو میگفت و تو از گذشت‌ها و قلب مهربونش مینوشتی که ماها فراموش نکنیم، عاشق موندن بهایی داره که فقط آدم حسابیا از پسش برمیان نه هرکس و ناکسِ پر ادعایی...

عشق گوهر ارزشمندیه که بدست آوردن و نگه داشتنش مشکله اما اگه مرد این راه باشی و با همه وجود بخوایش، هر لحظه به کالبد زندگیت معجزه‌ای تازه می دمه.

میبینی؟ باهم نوشتنِ شما، روی خیلی از باورای غلطمون خط کشیده و حرفای تازه‌ای بهمون یاد داده :) 

سلام

من از کنار هم بودن شما حتی تو وبلاگ لذت می برم و به نظرم با هم نوشتن شما حس خوبی ب مخاطب می ده

به هر حال هرجا که نوشتید آدرس وبلاگ تون رو اینجا بذارید تا بتونیم نوشته های قشنگ شما رو بخونم

با آرزوی بیشتر شدن عشق بین شما :)

سلام

وبلاگ مستقل بزنید، آدم بفهمه کی به کیه و چه خبره.

درسته ولی این دو تا خیلی با هم فرق دارن

یکیش این که ممکنه طرف مقابل اصلا فرصت نکنه بخونه و خب فراموش کنه

نهایت می تونی آدرس ندی دیگه

:دی

سلام. راستش نمیدونم دقیقا حالت بهینه چی میتونه باشه... اگر وبلاگ دیگه ای بزنی و اونجا بنویسی دنبال میکنم من... 

یکی از مهم ترین فاکتورها هم احساس اووکادو هست. ایا اون عمیقا میخواد تو بمونی یا نه. 

میتونی یه مدت جداگانه بنویسی و تست کنی. در این خونه بعد از رفتنت از اینجا ٫به روت بسته نخواهد شد.

سلام 

به نظر من همینجا بمون

برای اینکه تا بخوای وبلاگ بزنی و مخاطب پیدا کنی کمی طول میکشه و شاید دلسردت کنه

ولی اینجا رو خیلی ها میخونن

سلام

هر جا بنویسید می خونیم ما ^__^

ولی من فکر میکنم همینجا بنویسید برای منِ مخاطب راحت تره😅 چک کردن یه وبلاگ راحت تره تا دو تا ..‌.

اما میتونید یه مدت مستقل بنویسید و طعمش رو بچشید. ببینید کدومش براتون راحت تره و بیشتر دوست دارید

سلام 

وبلاگ خیلی خوبه واقعا 

میشه دوست های واقعی پیدا کرد :)

همین جا ادامه بدید

اولش که پست رو خوندم اون حس فمنیستی و استقلال طلبانه ذهنم گفت نه چرا باهم بنویسید و تحت برند آووکادو؟ برم کامنت بذارم بدو برو یه وبلاگ دیگه بزن ولی یکم فکر کردم دیدم اتفاقا قشنگه دوتایی با هم نوشتنتون.به نظرم رنگ و بوی قشنگی به وبلاگ داده...اینکه شخص اول پست های سابق وبلاگ یه دفعه وارد این فضا شد و شروع کرد به نوشتن و این نوشتن ادامه پیدا کرد خیلی اتفاق نابی بود که کمتر تو این دنیایی که ده ساله عضوشم دیده شده...در نتیجه علیرغم اینکه ما زنان مستقل و آزادی هستیم به نظرم این روند زیبا رو ادامه بدید یا حتی میتونید هم اینجا بنویسید هم یه وبلاگ شخصی داشته باشید و خودتون مدیریت کنید که تو هرکدوم چه مدل پست هایی بذارید!

خلاصه که الان حال و هوای وبلاگ آووکادو از اون موقع ها که فقط خودشون مینوشتن قشنگتر شده،خیلی!!!!:)))

به نظرم اینکه وبلاگ دونفره داشته باشید یا اینکه نه جداگانه بندیسید یه تصمیم کاملا شخصی هست و بستگی داره که با کدوم نوعش راحت ترید ولی من خودم شخصا اگه جای تو بودم وبلاگ تک نفره و انتخاب می کردم ، البته در کنارش اینجا هم گاهی می نوشتم ولی اصل نوشته هامو در وبلاگی مستقل منتسر می کردم