خار جهنم
حالا از نزدیک درک میکنم که چرا میگویند بهشت زیر پای مادران است. در این 5 ماه بارداری از نزدیک میبینم که یلدا دیگر خودش نیست و تمام جسم و روحش نثار نهال شده. تمام افکار و عواطفش در راه نهال است. گاهی از خودم و یلدا میپرسم که چرا باید به خودمان این همه زحمت بدهیم تا مثل خودمان را تولید کنیم؟! مگر خودمان از نسخه ی دوممان چه کم داریم؟! اصلا چرا باید او از خودمان مهم تر باشد؟ و هزاران سوال بی پاسخ دیگر...
صد البته که میدانم این اول راه است و تازه در حال گرم کردن کنار زمین هستیم و بازی هنوز شروع نشده! بین خودمان بماند، از حالا حسودی هایم در حال گل کردن هستند! این هم از دلیل این که خار جهنم زیر پای ما پدران است!
به امید به سلامت به دنیا اومدن نهال عزیز :)