روضه امید تویی، راه ده ای یار مرا
سه شنبه, ۸ دی ۱۳۹۴، ۱۱:۳۴ ق.ظ
وقتی ناامید می شوم، ناامیدی ام را در بی فروغی نگاهم می خوانی و می بینی. آسمان، پلِ من به توست. امیدبخش ترین وقایع زندگی در بین روابط آسمانی دست یافتنی است. وقتی در آغوشت هستم، حضورت پنجره ایست در حصار وجودم و از همین پنجره است که می توانم افق های دوردست را ببینم. این افق ها برای من خیزی به سوی آینده است. گشودن درها و پنجره های امید است...
عنوان: مولانا
تصویر: وبلاگ آیه گرافی
دکتر اشتباهی
