چند دقیقه؟

آدمها آنقدر زود عوض می شوند، آنقدر زود که تو فرصت نمیکنی به ساعتت نگاهی بیندازی و ببینی چند دقیقه بین دوستی ها تا دشمنی ها فاصله افتاده است...
چراغ ها را من خاموش می کنم/زویا پیرزاد/نشر مرکز

همسایه ها

آدم باید اول با خودش مبارزه کنه...آدم باید اول خودش اصلاح کنه، اونوخ مدعی اصلاح جامعه بشه...!!!...
_تشییع جنازه و عیادت مریض به زن حرام است.
پدرم از حاج شیخ علی می پرسد: دیگه چه چیز هایی به زن حرام شده؟
حاج شیخ علی به مخده تکیه میدهد و حرف می زند.
_ ولایت عامه، قضاوت و مشورت هم به زن حرام است...پدرم حرف های حاج شیخ علی را تکرار می کند که تو دهنش بماند.
_بوسیدن سنگ حجر، دویدن میان صفا و مروه و داخل شدن در خانه کعبه هم به زن ها حرام است...هر وقت با پدر و مادرم رفته ام جایی، همیشه مادرم پشت سرمان راه رفته است. هیچ وقت نشد که حتی شانه به شانه مان هم راه برود...
همسایه ها/احمد محمود/امیرکبیر

حقیقتِ دروغ

تفاوت دموکراسی و دیکتاتوری در این است که در دموکراسی شما اول رای میدهید و سپس فرامین را اجرا میکنید. اما در دیکتاتوری وقتتان برای رای دادن تلف نمی شود.
سوختن در آب غرق شدن در آتش /چارلز بوکوفسکی/پیمان خاکسار

ﺯﻥ ﻫﺎ ﻣﺜﻞ ﻫﯿﭽﮑﺲ

ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺯﻧﻬﺎ ﺧﻮﺍﺳﺘﺎﺭ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺍﻧﺪ...ﻣﺴﺘﺒﺪﺍﻧﻪ ﻭ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﻭﺍﺭ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﻨﻨﺪ. ﻣﺮﺩﻫﺎ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺭﺍ ﻣﺘﺤﻤﻞ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ، ﻣﺜﻞ ﺷﺮﻭﻉ ﯾﮏ ﮐﺎﺭ ﺟﺪﯾﺪ ، ﺯﻧﺪﮔﯽِ ﺟﺪﯾﺪ ﺭﺍ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ. ﻗﻮﺍﻧﯿﻨﺶ ﺭﺍ ﻣﺜﻞ ﺑﭽﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺩﺭﺳﺶ ﺭﺍ ﯾﺎﺩ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﺩ، ﺑﺎ ﻏُﺮﻏُﺮ ﻣﯽ ﺁﻣﻮﺯﻧﺪ. ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﭼﻨﺪﺍﻧﯽ ﺍﺯ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ، ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﺎﺍﻣﯿﺪ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺣﺘﯽﺍﮔﺮ ﻧﺎﻣﻮﻓﻖ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﻤﯿﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺗﻤﺎﻣﺶ ﮐﻨﻨﺪ " ﻣﺜﻞ ﭼﺴﺒﯿﺪﻥ ﺑﻪ ﮐﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯾﺘﺎﻥ ﻟﺬﺕ ﺑﺨﺶ ﻧﯿﺴﺖ ﻭﻟﯽ ﺩﺭ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﻣﺎﻩ، ﻧﯿﺎﺯﺗﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺎﻣﯿﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ" ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺯﻥ ﻫﺎ ﻣﺎﺟﺮﺍ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺍﺳﺖ. ﻣﺮﺩﻫﺎ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻪ ﺍﻧﺪ، ﺯﻥ ﻫﺎ ﻣﺜﻞ ﻫﯿﭽﮑﺲ ...
ﻏﯿﺮﻣﻨﺘﻈﺮﻩ/کریستین بوبن/نگار صدقی

مانندِ رد پای حلزون

فکر می کردم آدم ها همان طور که آمده اند، می روند. نمی دانستم که نمی روند. می مانند. ردشان می ماند حتی اگر همه چیزشان را هم با خودشان بردارند و بروند.
رویای تبت/فریبا وفی/نشر مرکز

فحش...

کاش می توانستم فحش بدهم. تمام بچه ها فحش بلد بودند ،خیلی دلم می خواست این کلمه های جادویی از دهانم بیرون بیایند ولی حیف...آن وقتها دقیقا درک نمی کردم که چرا اینهمه از فحش دادن خوشم می آید، ولی به نوعی احساس می کردم که فحش دادن یکی از بهترین راههای گرفتن انتقام است ، برای فحش دادن لازم نیست زور داشته باشی ، بزرگتر یا قوی تر باشی ، فقط کافیست بتوانی حرف بزنی ، دهانت را باز کنی و هر چیزی که طرف را عصبانی میکند بگویی. این کلمه ها خودشان قدرت دارند ، اگر درست و به موقع بگویی ، او را تا سرحد مرگ می چزاند . دیگر احتیاجی به خرابکاری نیست . اصلا انگار فحش را برای آدم های ضعیف مثل من ساخته اند...
پدرِ آن دیگری/پری نوش صنیعی/نشر روزبهان

معجزه ی احمق ها ...!

کسانی که عقاید احمقانه‌شان را ابزار می‌کنند اغلب بسیار حساسند. هر قدر عقاید کسی احمقانه‌تر باشد کمتر باید با او مخالفت کرد. باگ می گفت حماقت بزرگترین نیروی روحانی تمام تاریخ بشر است. می‌گفت باید در برابر آن سر تعظیم فرود آورد، چون همه جور معجزه‌ای از آن ساخته است.
خداحافظ گاری کوپر/رومن گاری/سروش حبیبی/انتشارات نیلوفر

مگه داریم اینجور آدمی؟!

یک بار به من گفت از هر کس که کم‌تر گریه کند بیش‌تر می‌ترسد. گفت به نظر او وحشت‌ناک‌ترین و خطرناک‌ترین آدم‌های این دنیایِ عوضی، کسانی هستند که حتی یک بار هم گریه نکرده‌اند.
حکایت عشقی بی‌قاف،بی‌شین،بی‌نقطه/مصطفی مستور/نشر مرکز

دیارِ کُفر

مملکت ما از دیار کفر پلیدتر است ، دست کم در کفرستان، قاعده ای آزادی هست که هر کسی آنطور که خواست زندگی کند ، اما اینجا اجبار است که آنطور که دیگران میخواهند ، زندگی کنیم...
منِ او/رضا امیرخانی/انتشارات افق

لبخندِ تو معجزه ست/معجزه کن دوباره...

بعضی آدم ها خیلی شلوغ و پر سر و صدا هستند. بخصوص وقتی از یک چیزی خوششون بیاد، من دنیا رو با خنده زن‌ها عوض نمی کنم. وقتی زن‌ها می‌خندند، وقتی مادرم می‌خندید، احساس می کنم همه چی خوبه، همه چی آرومه و صلح توی دنیا برام برقراره، این حس آرامش قابل توصیف نیست برام.
به خاطر یک فنجان قهوه در لندن/مهراوه فیروز/انتشارات البرز