اعترافات یک درخت

قاصدک شعر مرا از بر کن

بنشین روی نسیمی

که ز احساس برون می آید

برو آن گوشه باغ

سمت آن نرگس مست

که ز تنهایی خود دلتنگ است

و بخوان در گوشش

شعرم را

و بگو باور کن

یک نفر خواب تورا می بیند

یک نفر یاد تو را

دمی از دل نبرد

یک نفر شور دلش عشق صمیمانه ی توست

قاصدک شعر مرا از برکن

س. سپهری...

به ما هم بیت هدیه میکنین قاصدک؟ :)

^_^

از وطـن رخت ببستم که تو را باز بیابم /  هر چه حیرت‌‏زده گشتم، به نوایى نرسیدم

قاصدک های پریشان را که با خود باد برد

با خودم گفتم مرا هم میتوان از یاد برد

ای که می پرسی چرا نامی ز ما باقی نماند

سیل وقتی خانه ای را برد ، از بنیاد برد

عشق می بازم که غیر از باختن در عشق نیست

در نبردی اینچنین ، هر کس به خاک افتاد، برد

شور شیرین تو را نازم که بعد از قرن ها

هر که لاف عشق زد، نامی هم از فرهاد برد

جای رنجش نیست از دنیا که این تاراجگر

هر چه برد، از آنچه روزی خود به دستم داد برد

در قمار دوستی جز رازداری شرط نیست

هر که در میخانه از مستی نزد فریاد، برد

"فاضل نظری"